Hlavné menu:
Wprowadzenie.
Przedstawiony w opracowaniu rys historyczny obejmuje okres od 1956 do 2002. Ze względu na obszerność występujących zagadnień, poszczególne tematy zostały opisane w znacznym skrócie. Przedstawione są jedynie większe zagadnienia i to w skrócie telegraficznym. Nie wszystkie zdjęcia i schematy są pierwszorzędnej jakości. Niestety obecnie nie dysponuję lepszymi materiałami. W miarę upływu czasu postaram się uzupełnić szczegóły i poprawić niedokładności. Myślę że te minione 46 lat nie zostały stracone i pchnęły postęp techniczny w omawianej dziedzinie do przodu, a mój udział w tym przedsięwzięciu potwierdzony został załączonymi i opisanymi konstrukcjami, publikacjami oraz patentami.
(Ewentualne uwagi proszę zgłaszać na adres podany w stopce strony).
Wstęp - zarys historyczny.
Intensywne prace nad rozwojem hydrotransportu w Polsce rozpoczęły się w latach 1956 a 1960. Nie znaczy to, że przed tym okresem transport hydrauliczny nie był stosowany. W elektrowniach znana była metoda hydraulicznego usuwania popiołu i transport na składowiska. Na jedną tonę przetransportowanego materiału zużywano 10 do 12 m^3 wody. W kopalniach stosowana była metoda hydraulicznego podsadzania z dużą ilością wody. Duża ilość wody stosowana transporcie wpływała na niskie wskaźniki techniczno ekonomiczne takiego transportu. Konieczne było zamykanie obiegów wody co powodowało konieczność budowy rurociągów z wodą powrotną.
Dodatkowym czynnikiem wpływającym na konieczność zajęcia się tym problemem była niska wydajność zarówno załadunku i transportu węgla w kopalniach. Trzeba sobie zdać sprawę, że w latach 1956 stopień zmechanizowania załadunku i transportu nie był tak wysoki jak jest obecnie. Wprowadzenie w owym czasie hydromechanizacji podniósł wydajność załadunku około trzykrotnie. Oczywiście system ten oprócz zalet miał również szereg wad.
Z tych też powodów po wprowadzeniu kombajnów do urabiania i załadunku węgla system tak zwanej hydromechanizacji został z kopalń wyparty.
Hydromechanizacja wymusiła stosowanie hydraulicznej odstawy węgla z przodka do punktu załadunku do transportu konwencjonalnego. Ten transport hydrauliczny zrealizowano przy pomocy rynien spławnych (czyli przewodów otwartych). Szczegóły i parametry przepływu dla węgla o granulacji do około 350 mm opisana jest w Przeglądzie Górniczym nr /1957r.
W związku z hydromechanizacją powstał pomysł, aby załadowany i przetransportowany hydraulicznie węgiel przeładowywać na transport konwencjonalny na dole kopalni ale
wytransportować go również hydraulicznie na powierzchnię. Wynikało to również z tego, że konwencjonalny transport kołowy np. wozami nie nadążał z wydajności transportu hydraulicznego.
W późniejszym okresie powstały systemy współpracy systemy transportu hydraulicznego w którym węgiel był wydobywany był systemami konwencjonalnymi. Szczegóły będą omówione przy opisie wybudowanych instalacji. Budowa instalacji transportowych wymagał określenia warunków technologicznych samego transportu ciął stałych i wody oraz opracowania specjalistycznych urządzeń do tego celu.
Z tych powodów w Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach powstały odpowiednie stanowiska pomiarowe do badania przepływu różnych mieszanin. Na stanowisku można było
badać przepływy w 1:1 oraz przeprowadzić badania specjalnie do hydrotransportu zaprojektowanych pomp. Pierwsze takie stanowisko powstało na terenie Upadowej Jan w dawniej Komuna Paryska w Jaworznie. Następnie stanowisko to zostało przeniesione do Łazisk. Na stanowiskach opracowano technologię przepływu mieszanin wody i węgla drobno i gruboziarnistego, żwiru, piasku, magnetytu, popiołu, piasku, soli potasowych i innych.
Pompy do hydrotransportu opracowano początkowo z zespołem prof. dr M. Zarzyckiego
Z ZKMPW potem Wydz. Energetyczny Politechniki Śląskiej. Następne opracowane były przez autora niniejszego opracowania.